Vandaag was een dag met een enorme down waarin tegelijkertijd een prachtige up plaatsvond!

Het integreren van alles wat er heeft plaatsgevonden in Engeland valt me zwaar. Zo zwaar zelfs dat ik óók vandaag weer riep “Ik ben er klaar mee een Hybrid te zijn op aarde! Het is too much en ik wil het niet meer!”.

Sinds mijn thuiskomt, een week geleden, gebeurd er zo enorm veel op energetisch niveau dat het soms voelt alsof ik het niet meer bij kan houden. Zodra ik mijn ogen sluit flitsen de kleuren en beelden voorbij. Vaak gaat het zo snel dat ik niet kan zien wat het is. Ook tijdens mijn slaap ben ik veel multidimensionaal aan het werk waardoor ik me deze week extra moe voel.

Vanmiddag had ik er genoeg van. Ik kon niet meer, ik voelde me compleet op. Ik had de rolgordijnen naar beneden gedaan, want zelfs het zien van de straat was me teveel. Ik ging op de bank zitten met een boek erbij en wilde het liefst zo snel mogelijk in slaap vallen. Ik had nog maar net mijn ogen gesloten of de kleuren kwamen op gang. Van groen naar paars naar blauw wisselde het zich af.

Eerder deze week kwamen er een aantal klanken naar voren toe en terwijl ik deze klanken uitsprak merkte ik dat ik dieper in bepaalde lagen kon komen. Gouden banen opende het voor mij. Alsof ik het opzij kon schuiven. En terwijl ik op de bank zat en de kleuren voorbij zag komen voelde ik dat ik weer die klanken moest gaan maken. Dus dat deed ik.

Ik riep mijn team erbij ter bescherming, iets wat ik altijd doe, en ineens was ze daar! Een prachtig meisje in een witte jurk zat op het gras en blies een kusje naar me. Ze had lange donkerbruine haren, kleine puntige oren en bijna zwarte ogen. En toch zag ze er heel menselijk uit. Ze was blij en giechelde een beetje en ineens was weg.

Ik deed mij ogen open en tranen liepen over mijn gezicht. Wie was dit meisje? Ik had duidelijk gezien dat ze een Hybrid Child was en ik wilde meer weten over haar.

Al heel snel zag ik haar weer en ze zat nog steeds op het gras. Ik vroeg haar naar haar naam. “Bluebell!”, zei ze blij “en jij bent mijn Hybrid mama.” De tranen die al over mijn gezicht liepen werden nu vertienvoudigd door haar woorden. Ze ging verder: “Eigenlijk mogen we niet zomaar contact maken, maar ik ben zó nieuwsgierig en dat heb ik van jou.” Door mijn tranen heen begon ik te lachen want ze had helemaal gelijk en ik herkende dit stukje energie meteen in haar.

Ze ging weer verder: “Wij als Hybrid Children worden geleerd dat we niet zomaar contact mogen maken met onze aardse ouders, omdat ze daar soms nog niet klaar voor zijn. We moeten wachten totdat de ouder echt zelf zover is om ons te kunnen ontvangen. We letten op hoe we praten omdat onze wijsheid zich in de hogere frequenties bevind. Vaak zijn we met meerderen. Zo ook voor jou. We staan hier allemaal op je te wachten.”

Door het zien van mijn vele tranen vertelde ze me vervolgens dat de emoties die wij hier op aarde ervaren, bij hun op een andere wijze worden geïntegreerd waardoor de ziel juist sneller een shift kan maken. Het wordt als het ware continue omgezet in liefde. De negatieve lagen worden er meteen uitgefilterd waardoor er alleen liefde overblijft om te groeien.

Ik vroeg haar waar ze vandaan kwam en ze liet weten dat ze afkomstig is van Orion en dat ze voor aardse begrippen 7 jaar oud is, maar in feite is ze vele jaren ouder. Ze giechelde nog wat en daarna verdween ze.

Ik kon haast niet geloven dat ik zojuist een gesprek had gevoerd met één van mijn eigen Hybrid Children. Bluebell! Mijn hart liep over van liefde voor dit prachtige wezen terwijl ik me tegelijkertijd nog steeds heel slecht voelde door de shift waar ik middenin zit. Gelukkig heb ik dan weer een hele lieve coach die mij daarin verder helpt en die me precies begrijpt zoals ik ben.

Genoeg mensen denken vaak dat als je energetisch werkt het alleen maar mooi is en makkelijk is en dat je alle antwoorden hebt, maar dat is niet waar. Voor mij is dit een week van diepe tranen en prachtige intense waarnemingen.

Hoe lichter je wordt, hoe sterker je wordt, maar ook hoe meer er op je af komt.

Ik heb er bewust voor gekozen een Hybrid Child te zijn op aarde, maar ook ik heb mijn coach nodig in mijn proces. Net zoals ik zelf een coach ben van anderen in hun proces. Het is allemaal met elkaar verweven en het is de kunst om hierin de juiste balans te vinden.

Niet alleen, maar samen.

Liefs, Ilona