Je bent niet alleen
Er moet me iets van het hart…
Ik zie zoveel mensen nu plannen maken voor het nieuwe jaar wat natuurlijk prachtig is, maar ik zie ook de angst. De angst voor de onbekende weg. Het nieuwe wat zo hard roept waardoor het leven zal veranderen.
Ik weet als geen ander hoe pittig het kan zijn om uiting te geven aan datgene wat zo hard roept of aan datgene wat borrelt in jouw kern maar wat er op de een of andere manier nog niet uit wilt komen. Het kan zó frustrerend zijn.
Het doet pijn! Het brengt verdriet! Het laat je voelen dat je leven net niet helemaal compleet is.
En wat kun je dan het beste doen als je dit voelt?
Vertrouwen…vertrouwen dat het juiste moment zal komen, door het toe te durven laten dat dit stuk van jou omhoog wilt komen en geboren wilt worden.
Onbewust hou je het namelijk tegen door angst, want het laat JOU zien zoals JIJ bent. En dat kan zo super eng zijn.
Maar weet je…je hoeft jezelf niet meteen volledig bloot te geven. Waarom zou je? Je mag dit stapje voor stapje doen, zodat je zelf ook kunt wennen en vooral kunt bijstellen in het proces waar je in zit. Niet meteen boem pats hier ben ik! Dat werkt uiteindelijk voor niemand. Dus waarom zou je grote stappen willen nemen als dit niet resoneert met jouw werkelijke manier van je pad bewandelen?
Het heeft tijd nodig, zodat dat je leert te vertrouwen op wie je bent en dat je goed leert voelen wie je écht bent en wat je wilt, waardoor je ruimte geeft aan jezelf om jouw ware kracht te omarmen. Dat is zo belangrijk. Het hoeft niet gehaast.
Ik kan je vertellen, ik ben het afgelopen jaar vaak genoeg geschrokken van wie ik ben en wat ik te bieden heb. Zo erg zelfs dat het ervoor zorgde dat ik meerdere keren helemaal terug kroop in mijn schulp. Ben ik dit echt? Kan ik dit echt? Doodsbang was ik!
En die momenten zijn niet slecht. Ze laten je in feite goed naar jezelf kijken. Want is het wel zo dat jij deze realiteit nu al voor jezelf wilt? Ben je er echt al aan toe? Gelukkig had ik mijn lieve coach die me daar doorheen hielp, waardoor ik precies kon zien wat voor mij het beste tempo was. Ik heb geleerd dat ik het niet allemaal alleen hoef te doen en dat is zó waardevol.
Als mens op aarde ben je niet alleen een mens, nee je bent een lightbeing welke oneindig is. Je wéét het allemaal al, alleen heb je de aarde uitgekozen om het hier ook allemaal te mogen leren. Op de aardse manier. En dat valt niet altijd mee.
Zeg nou zelf, als je het hier allemaal al zou kunnen dan zou je hier helemaal niet zijn.
Dus wat ik je wil zeggen is: kijk eens goed naar jezelf en BESEF hoe sterk je eigenlijk bent. Je hebt ervoor gekozen om in een ‘aards jasje’ een prachtig leven te creëren. Je hebt ervoor gekozen om opnieuw te willen leren wat je eigenlijk allang weet. Je hebt ervoor gekozen om jezelf op een nog dieper niveau te verbinden met wie jij werkelijk bent. Dat is toch super mooi!
Je hoeft niet even snel te gaan als een ander. Jij bewandelt jouw pad op jouw manier en in jouw tempo. Niemand anders heeft daar zeggenschap over, alleen jij.
Ieder gaat op zijn of haar tempo, dat is het allerbelangrijkste. Niemand is hetzelfde dus niemand groeit even snel. Bij jou hoort jouw tempo, jouw frequentie, jouw energie. En dat maakt je juist zo uniek!
Je bent prachtig zoals je bent. Je bent niet goed of fout. Jij bent jij.
Zodra jij voelt dat je klaar bent voor de volgende stap, dan neem je die omdat je erop vertrouwt en omdat je weet dat je het niet allemaal alleen hoeft te doen.
En voel je dat het nu de tijd is dat je verder wilt maar je weet niet zo goed hoe, dan kun je me altijd berichten en kijk ik met je mee.
Je bent niet alleen. Ik sta naast je.
Liefs, Ilona