Earth and Me

Je moest eens weten…

 

“Ik wou dat ik kan wat jij allemaal kan”.

Woorden die afgelopen week weer naar me toe kwamen.

Vaak denk ik dan bij mezelf “je moest eens weten…”

Te vaak wordt gedacht dat het allemaal rozengeur en maneschijn is, dat de antwoorden voor het oprapen liggen en dat je leven veel makkelijker verloopt als je zo sterk in verbinding staat met de kosmos.

Toch is dit niet helemaal waar. Natuurlijk is het super fijn om mijn crew goed te kunnen horen en heeft het zeker zo zijn voordelen, maar er zit voor mij ook een hele andere kant aan. Een moeilijke kant. Een kant die ik zo lang stil heb gehouden omdat ik toch niet werd begrepen.

Het was een tijd van aanpassen, van gedwongen mee doen met hoe ik me zou moeten voelen, van totaal niet mezelf kunnen zijn.

Gelukkig wist ik dit om te draaien en ben ik uiteindelijk mijn waarheid gaan spreken als Hybrid op aarde.

Ik ben langzaam van de aarde gaan houden en voel inmiddels echt wel een verbinding met haar, maar nog steeds loop ik tegen bepaalde dingen aan die moeilijker voor me zijn juist omdát ik een Hybrid ben. Juist omdát ik zo sterk in verbinding sta met de kosmos.

Het is voor mij een stuk lastiger om goed geaard te zijn. Mijn energie is vaak maar voor 10% hier en de andere 90% is in de andere dimensies. Wil ik dit? Nee! Ik leef hier en dus wil ik ook hier mijn wensen en verlangens manifesteren. Wat voor anderen als normaal wordt beschouwd is voor mij dus niet zo normaal. Het is een keiharde leerschool wat dat betreft. Het is vallen en opstaan en doorgaan.

Het was en is nog steeds een heel proces om de aarde en haar mensheid te leren begrijpen. Zo vaak voelde ik me niet begrepen en compleet alienated. Ik wilde op zo’n moment niets liever dan terug gaan naar waar ik vandaan kom. Waar ik niks nodig heb om te manifesteren, waar high love de normaalste zaak van de planeet is. Waar no guilt, shame or judgement voelbaar zijn. Waar alles in een veel sneller tempo gebeurd. En vooral waar mannelijk of vrouwelijk zijn niet van belang is, maar gewoon volledig ZIJN.

En soms voel ik dit nog steeds zo, omdat bepaalde aardse emoties extra hard bij me binnen komen, maar ik ben me bewust van de keuze die ik heb gemaakt. Ik heb gekozen voor de aarde met al haar aardse lessen en tegelijkertijd om hier te helpen. Ik heb haar nodig om te leren en om te groeien als ziel. Dit is de plek waar ik mijn laatste stuk mag doorlopen, waar ik mijn Global Mission volledig kan uitvoeren. Met beide voeten op de grond.

Dus hoe prachtig het ook allemaal is om multidimensional te kunnen werken, ik heb de aarde keihard nodig om ook hier het leven te creëeren wat ik wil.

Ik ben de leraar, maar ook nog steeds de leerling.

Liefs, Ilona ❤︎